afgebrand
Als steeds weer
het einde van alles
op je af lijkt te komen
De regen van onzekerheid
niet lijkt te stoppen
Je elke ochtend
weer zeiknat wakker word
Je zo verlangd naar
een beetje geborgen droogte
een hand vol begrip
een kijk in de ook voor jou
liggende toekomst
iedere morgen
die komen gaat
Waar vind je dan jezelf ?
In die storm die raast
zonder te gaan liggen
Waardoor er niets overblijft
om je aan vast te grijpen
Alleen je zicht
door te vaak
dichtgeknepen ogen
op een dag naast je liefde
ooit, in een verre verwachting
die nooit gauw genoeg kan zijn...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Dave de Laat | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2003 | ||
| Thema's: | ||