een pad, die de tijd dood, wederkerig begeleid
zucht vanuit zijn vermoeide bodem
gevuld met het vocht van zilt verdriet…
De statige passen doorbreken de stilte
die als een sluier de omvang bedekt
slechts het sprankelend geluid van een fontein
dragen neerslaande druppels op de wind…
Kleine kinderbeentjes huppelen, hoe schoon
het groen en al die prachtige bloemetjes
haar gezichtje wenkt naar het hemelblauw
glimlacht naar een vogel in zijn vlucht…
Het laatste eind is gestreden, men spreekt
onverstaanbaar galmen woordjes van gedag
zij kijkt om en volgt met gefascineerde oogjes
hoe een vlinder, van bloem tot bloem, het leven beleeft…
Erna Muermans: | Vrijdag, augustus 01, 2003 11:21 |
prachtig mooi gedicht Erna |
|
wijnand.: | Donderdag, juli 31, 2003 23:38 |
inderdaad kunst in een gedicht wat al vol zit met prachtige zinnen en een mooie opbouw zit Magnifico |
|
Diablo: | Donderdag, juli 31, 2003 23:11 |
Hoezo geen reacties??? Man man man, kunst in de reinste vorm! | |
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 31 juli 2003 | ||
Thema's: |