Ze was een sprookje
zoals Duizend en een nacht
het laatste beetje geluk wat er nog was
tot dat ik haar weg zag gaan
Langs huizen, winkels brandende lantaarns
werd ze gereden, geen woord werd
er gesproken zwijgend volgde ze haar
Knikkers rolde ze vaak over de grond
op steen en zand
kinderen waren we toen
kinderen zijn we altijd gebleven
Heel in de verte bij een boerderij
waar ze ooit had gewoond
jankte een herdershond tranen naar de hemel
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 06 augustus 2003 | ||
Thema's: |