Roerloos blijft ze zitten,in het oog van de orkaan
verdwaald in een dikke mist die niet meer optrekt
ze blijft schreeuwen.. maar niemand wil verstaan
figuren,gestalten,woorden,zo verdraaid en verrekt
En terwijl het gevoel verlamt,de herinnering dooft
negeert ze onbekende bekenden,defensief,agressief
Soms spoken kinderliedjes door haar oude hoofd
'n rollende traan,"waar is m'n Moe,waar is m'n lief?"
Gevangen in dit wrede web slijten de lange dagen
ze kan weinig ontvangen maar zal af en toe geven
wat nog over is..kunnen alleen haar ogen vragen
vanuit deze laatste grote draaikolk in het leven