Eenzaam standbeeld staat
In hoog wiegend gras
Paar wilgen aan de kant
Die treuren. Ja, zij treuren
Om de rode roest
Zijn hoofd geheven in
Trotse houding, fiere blik
In zijn ogen. Nietsziende
Staat hij op zijn sokkel
Al scheef weggezakt
Oh, gij dappere!
Houdt uw wapen paraat
en verdedig deze verlaten vlakte
Tot aan uw laatste snik...