Net voordat zijn ogen sloten
Mijn Opa was een Chirurgijn,
niet in een ziekenhuis,
hij praktiseerde op de markt
of ging van huis tot huis
om ongemakken te bezweren
en de mensen aan te smeren
wat moest helpen tegen pijn.
Als je hem daar zeulen zag
onder zijn apotheek
met touw gebonden op de rug
zodat het er op leek
dat hij het wel begeven moest
aangetast door rokershoest
toch doorging met een lach.
Tot ik hem op een morgen vond
pratende met Knoken Hein
ze hadden samen heel veel gein.
Waarover ze causeerden?
Niet over Opa’s medicijn
noch over kunst van Chirurgijn.
Sigaren en veel brandewijn
minnelijk wat losjes zijn.
En net voordat zijn ogen sloten
zei Opa met een stem ragfijn:
ik heb het leven vol genoten.
Koos 16-11-2003