In me,
verterende duisternis,
zwaar nevelgrijs.
Neergedrukt in m'n ego-gevangenis,
weerklinkt mijn stille krijs.
Geef me weer dromen,
Laat me voelen,
hoe de wind met mijn haren vrijt
hoe de zon over me heen glijdt.
Laat me voelen,
dat voelen simpelweg leven is.
Geef me iets,
alles is beter,
dan dit gewatteerde niets.