In mij zit nu teveel verdriet.
Maar niemand die het hoort of ziet.
Praten kan ik nu niet meer
Dat doet van binnen ontzettend zeer.
Niemand, echt niemand weet, wat ik denk en doe.
Dat maakt me soms ontzettend moe.
Ik heb één grote wens
Dat ik weer vertouwen heb in de mens.
Ik kan hier alleen maar van dromen,
Want dat vertrouwen gaat echt nooit meer komen.
Jij gaf me vroeger altijd veel steun.
Maar nu krijg ik dreun op dreun.
Vele woorden, veel beloven !!!!!
Ik kan er niet meer in geloven.
Ik kijk en ik luister, ik zie en ik hoor.
Hoe dat gebeurt heeft niemand door.
Hoewel ik het bijna niet meer verkrop,
Zet ik gewoon m’n masker weer op.
Maar dit alles duurt nog maar even
Want ik kan zo niet verder leven.
Nog even en het moment is daar,
De voorbereidingen zijn bijna klaar.
Dan hoef ik niet meer na te denken.
En is er niemand meer die mij kan krenken.
muissie