Probeer eens te vertrouwen,
op mensen dicht om je heen.
Die van je zijn gaan houden,
en echt om je geven, zomaar bovendien.
Je bent heel erg gekwetst in je leven,
die herinneringen worden nooit meer uitgewist.
Dat heeft je veel verdriet gegeven,
maar óóit zul je weer ergens in kunnen vertrouwen.
Probeer dat muurtje af te breken,
steen voor steen elke keer weer een.
Laat mij je er dan bij helpen,
af en toe heel even.
Tranen zullen er nog heel veel komen,
maar probeer ze dan een plekje te geven.
Je zal dan ook weer kunen geloven,
in een ander, beter leven.
En bedenk dat er mensen zijn die wél met je meelopen,
op jouw levenweg en bijstaan.
Je zal ze niet altijd tegenkomen,
dat komt omdat ze naast jou dezelfde weg gaan.
Maar sluit je niet voor mensen af,
en ook al kan de toekomst niets beloven.
Vriendschap is ook geluk hebben,
waardoor je weer in jezelf kunt geloven.
Wees maar niet bang lieve vriendje,
je hoeft het niet alleen te doen.
samen lachen, maar ook samen huilen,
dat is wat een vriendschap betekenen kan.
(voor Hans)