Heeft het leven nu echt nog zin?
Leed en pijn zijn mijn deel van in 't begin.
Het beste uit mijn jeugd,wat ik ervan heb overgehouden,
is dat ik hem heb overleefd.
Verliefd zijn,is dat geen fijn gevoel?
Wie het aanbelangd,weet zeker wat ik ermee bedoel.
Tegenslagen horen nu eenmaal bij het leven.
Ikzelf,heb er mijn liefde nooit voor opgegeven.
Al drie maal werd mijn hart gebroken.
Werd ik met een mes in de rug gestoken.
Hoeveel kan een mens nog aan?
Wanneer is al dat leed en die pijn voorbij,en kan ik gaan?
Mij terug trekken uit dit leven,
dat is het enige wat ik nu nog wens.
Want reeds sinds lange tijd,ben ik niet meer die mens,
die Anne,Cindy en Mieke lief had.
Ik ben nog enkel een wrak.
Ik word nog dagelijks verscheurt,door pijn en verdriet.
Maar geen van hen die het weet of ziet.
Liefde,het woord alleen al maakt me bang.
Beangstigd me,als het gif van een slang.
Is dat mijn lot?Is dat mijn leven?
Dan kan ik het evengoed,OPGEVEN!!!!!