onbedoelde leegtes in donk’re dagen
heersen over de vloeiende traan
is verleden weer het heden
of het begin van een nieuw bestaan
woorden kunnen zich niet plaatsen
voor de vreugde die plots verdwijnt
toch lijkt er geen eind te komen
aan de regen op het kille dak
doorvloeiend in mijn ogen
deze onstabiliteit maakt stuk
waar ooit de wonden waren genezen
laat het tijdelijke overheersen
want dit verdriet moet daar blijven
waar ik het op mijn eindeloze weg
halverwege, had willen wegdrijven..