Weeral bemoeit de liefde zicht met men leven
vroeger zou ik er alles voor hebben gegeven
maar nu heb ik een ander gedacht
ik ben bang voor wat me nu weer opwacht..
Eigenlijk, veel kan het niet zijn
ik heb alles al gehad
maar toch doet het altijd weer die pijn
die ik telkens onderschat..
Maar wanneer zal ik sterker worden
wanneer komt de tijd dat dit me niet meer raakt
of moet men wereld weer eens in elkaar storten
men leven weer een keer gekraakt..
En ik kan er de gevolgen weer eens van dragen
ik laat niemand meer in men hartje binnen
en diegenen die het toch wagen
weten niet waar ze aan beginnen...
Want de liefde heeft geen zin meer
het loopt toch altijd mis
keer op keer
gebeurt het dat ik me vergis...
Nu draag ik nog de pijn
van al wat komen zal
maar ik vraag me af wat het zal zijn
als ik voor eeuwig val...