Jij las achter de woorden
mijn stil verdriet
je kent me beter dan ik dacht
dit had ik nooit verwacht
je reikt me jouw hand
en ik kan het niet
je wil naar me luisteren
ik kan alleen maar fluisteren
ik weet niet hoe het te zeggen
mijn geest is suf en leeg
mijn lichaam verplichte rust
het licht is weg volledig geblust
Boudaatje: | Zondag, januari 25, 2004 21:23 |
die hand die jou wordt aangereikt is een waardevol iets misschien kan je hem nu nog niet vastnemen, maar ooit zal het jou lukken en je vlam zal schijnen als nooit te voren. dikke kus |
|
michris: | Zondag, januari 25, 2004 19:01 |
Linda, pak die uitgereikte hand gerust aan...het kan je warmte geven, steun en kracht....stoot niet af...en laat niet los...ik begrijp dat het moeilijk is....maar weet dat alle handen die naar mij reiken, me zoveel geven...dat is de kracht op mijn levenspad... liefs, michris |
|
sunset: | Zondag, januari 25, 2004 10:41 |
Je bent er altijd. In jezelf, en in alle anderen die van je houden. Pijnvol-droevig verwoord. Liefs / sunset |
|
christina: | Zondag, januari 25, 2004 10:39 |
nee lief robijntje dat vlammetje is er nog niet hellemaal gedoofd echt niet geloof me trouwens ik vraag me of hoe het met je kleine jongen is mail me eens dikke knuffff speciaal |
|
druppeltje: | Zondag, januari 25, 2004 10:35 |
even een slecht moment laat alles eventjes rusten, en bekijk het later nog eens; het komt zeker goed... knuffel |
|
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 25 januari 2004 | ||
Thema's: |