Ja ik beken ik heb een hond.
Lief , aardig en gezond.
Misschien iets te veel verstand.
Want met hem is er altijd wat aan de hand.
Het liefst houd hij me voor de gek.
Laatst kwam hij bij me met mijn schoenen in zijn bek.
Baas het wordt nu tijd om te gaan.
Want ik heb vandaag nog niks gedaan.
Baas kom op ik sta paraat.
Ik wil nu eidelijk op straat.
Maar bij de baas wou dat er nog niet in.
Zondag morgen vroeg,dus echt geen zin.
Maar hondje bleef maar klagen.
Steeds maar weer zijn baasje vragen.
Duwen met zijn natte snuit.
Maar niks , het baasje kwam zijn bed niet uit.
Grommen ,bijten maar niks had resultaat.
Beestje dacht oké dan ga alleen op straat.
Dus van hondje verder geen gezeur.
En hij zette beide pootjes op de klink van de deur.
Een klik en de deur sprong open.
En zo ging hondje alleen wel lopen.
Baas draaide zich om met een geeuw.
Terwijl hondje lag te rollen in de sneeuw.
Na een tijdje besloot hondje huiswaarts te gaan .
Al zijn behoeftes waren immers gedaan.
Nu wou hij alleen nog wraak.
Maar hoe dacht de guitige snaak.
Toen bedacht hij de grap van de eeuw.
En schudde bij mij in bed zijn vacht uit met sneeuw.
Toen was baasje opeens niet meer moe.
En schreeuwde help wat is dit voor gedoe.
Baas heeft zijn daad berouwd.
Want hij had het even vreselijk koud.
En gilde de hele buurt bij elkaar.
Zo dacht hond,nu ben ik met je klaar.
Mijn baasje deed het daarna ook nooit weer.
Als ik hem riep hoefde dat geen twee keer.
Nu begon hond te gapen .
En heeft de rest van de dag vergenoegd geslapen.
Wim een ijs koude baas