het einde van de reis door dit leven.
een leven van werken geven en delen,
een leven zo rijk en zo vol
maar dit is het einde van de reis door dit leven.
een leven zo doelloos, verwarrend en leeg.
zwervend tussen verleden heden en toekomst.
ik kan niets meer geven, er is niets meer over.
het enige wat ik nu nog van je vraag,
is een arm om mijn schouder, of een vriendelijk gebaar.
kom je vandaag op bezoek ben ik dat morgen weer vergeten.
maar vandaag heb ik er misschien wat aan.
het enige misschien moeilijkste is je aanwezigheid, bij het sterven.
het einde van de reis door dit leven,
het adres van een vrouw:
zij wacht hier ergens op u onder deze grond.
op het einde van de reis door dit leven.
zoveel jaren, zoveel sparen,
zoveel wegen naar het weten,
toch lijkt alles vergeten.
is het spoor soms uitgesloten?