In een zilveren schaaltje
Liggen brokjes Turks fruit
Gesuikerd
Ik hoor de klanken van een grammofoonplaat
En huil een traan
Op een bruine bank
Van versleten hout
Leun tegen groene kussens
Fluweel gestoffeerd
En huil een traan
Mijn kind speelt met een tol
En lacht luid
Haar kleine schoentjes trippelen over een vloer
Gestreepte tegels van zeil
Ik zie kale bomen door een raam
En huil
Ik huil om mijn vader, mijn moeder
En hun enigste kind
Ze kennen liefde in zijn slechtste vorm