Zoals het leven per seconde aan me voorbij trekt en ik,
voor ik het weet,
weer een uur verspilt heb,
zo verspil ik niet alleen tijd maar ook licht en liefde.
Waar het heen gaat weet ik niet,
maar in elk geval niet naar diegene aan wie ik het dol graag zou geven.
Ingepakt in een rode doos van fluweel,
met een rode deksel.
Daaromheen een vette strik,
en als je daar zachtjes aan trekt laat de strik los en komt de deksel langzaam omhoog.
Een fel licht verschijnt van onder de deksel en er komt een frisse,
zachte geur vrij.
Het omringt je;
het licht,
de geur.
Alles om je heen verdwijnt en niks is meer belangrijk.
Je zweeft,
je vliegt,
want de geur en het licht hebben je meegenomen,
opgetild en totaal verdooft…