ik voel,
ik voel me raar en begrensd.
was ik heel die 20 jaar wel gewenst.
ik kijk veel om me heen,en zie die kinderen met hun ouders spelen.
ik voel me raar en alleen.
ik mis mijn ouders dag en nacht.
ik voel me klote en daar hebben hun nog nooit aan gedacht.
ze hebben over men ouders gelogen.
ik voel me raar en bedrogen.
iedereen zet jou pleegouders zijn helden.
maar voor hun zijn het maar twee dingen die gelden.
dat is geld en macht.
maar weer niemand die dat verwacht.
voor hun zijn we wandelende geldzakken.
en daarom zal ik ook met plezier men spullen pakken.
ik ga hier weg en zal nooit meer terug gaan.
nee echt niet.
ik voel me dan goed goed zonder verdriet.
mijn beste pleegfamillie jullie zijn nu voorgoed van de baan.
het maakt ze zogenaamd boos verdrietig en verward................
maar dit is het moment waar ik jaren op heb gewacht.
uit het zicht uit het hart.
dat jullie liegen en bedriegen had ik me ook al wel bedacht.
maar dit nee dit had niemand verwacht.