Ik ben altijd te laat,
ik weet hoe het voelt,
ik weet hoe het gaat,
maar ik kan er niet mee leven,
Waarom weet ik het nu pas,
het heeft veel te lang geduurd,
je bent niet op wie ik heb gehoopt dat je was,
het geluk duurde maar even,
Ik heb gewoon met mijn handen voor de ogen geleefd,
in de hoop dat ik blind kon lopen,
ik heb geviert en heb gefeest,
en me veel te veel (wan)hoop gegeven,
Wie weet kan ik niet blindelings op gevoelens vertrouwen,
voor momenten voelde het toch wel goed,
maar is dat zo bij alle vrouwen?
dat wil ik nog wel eens beleven...