Hier sta ik dan,
alleen in het groene bos.
Al mijn lang verdrongen tranen
komen los.
Plosteling voel ik een veeg over mijn wang..
Ik schrik ervan, het maakt me bang.
Een stem zegt
wees niet bang, jouw tijd is nog lang niet daar,
daarom sta ik altijd voor je klaar.
Je bent te kostbaar om te gaan.
Daarom zal ik altijd aan jouw zijde staan.
Zie je het even niet meer zitten,
Dan zal ik verschijnen.
Zodat je onrust zal verdwijnen.
Daar stond ik dan, niet langer alleen in het groene bos.
en maakte me van de gedachten los
Besefte dat ik naar huis moest gaan,
Wetende dat er altijd iemand voor mij klaar zal staan.
[to L.]