Enkel woorden zijn -vergeleken met gevoel-
zo oneindig klein, en klinken minder zwoel
Is er dan geen taal, die zonder enig woord
precies zegt wat je voelt en wat je precies stoort
De taal is een verarming van wat ik voel in mij
zoek je 't woord gelukkig, dan eindig je met blij
Zie je waar ik heen wil, of word je compleet gek
bij mijn gedachtenkronkel over taalgebrek
Je hoort maar al te vaak, 'woorden schieten hier tekort'
verander dan je taalgebruik; 't is daar dat iets aan schort.
Ik zie je daar al grijnzen, mijn gedicht is paradoxaal,
maar mijn lieve vriend, let op! want net dit eind vormt de moraal.