Verborgen wacht
Het bonkt en druist in mijn gemoed
‘s werelds tempo te verdragen
Het wordt in zinnen, woorden omgezet
‘k Wil het ‘t liefst niet horen, vertragen
Verborgen in mijn diepste kunnen
voedt die onmacht mij in nachten
Verdrinken wil in mezelf
Snikkend afnemen mijn krachten
Het is alsof mijn denken de pen mij reikt
Je moet je binnenste naar buiten werpen
Kapot zou je gaan zonder geschrijf
Het helpt je om je geest te scherpen
Teruglezend met vochtige wangen
Maar ook wangen met een lach
Dezelfde ‘ uitbundigheid’ is het samen
die diep van binnen verborgen wacht.
willemmien
bieke: | Maandag, mei 24, 2004 20:18 |
In deze kan ik me dan weer helemaal vinden Mooi Willem, Liefs Bieke, |
|
*Shanti*: | Zondag, mei 23, 2004 18:09 |
Indringend verwoord! Liefs, namasté, Shanti |
|
maria : | Zondag, mei 23, 2004 17:16 |
stil ademloos gelezen met herkenning gelezen liefs, maria |
|
jazzzz: | Zondag, mei 23, 2004 12:55 |
schrijven, het lucht op, verheldert.. fijn dat emoties er op die manier uit kunnen! liefs, |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, mei 23, 2004 09:49 |
heel begrijpbaar en wil je wel troosten...heel mooi en gevoelvol van je afgeschreven dikke knuffel Jannie |
|
Danty.nl: | Zondag, mei 23, 2004 09:34 |
KLOPT IN ZEKERE ZIN | |
Annemieke van der Ven: | Zondag, mei 23, 2004 09:23 |
Een uitlaadklep voor je gevoel... schrijven...herlezen...verwerking als doel... Prachtig gedicht Willem X Annemieke |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 23 mei 2004 | ||
Thema's: |