een klein meisje
in die grote wereld
alleen
lopend in de regen
zo koud
zo kil
diep weggezonken in verre gedachten
zie ik ineens een lichtpuntje
jij bent het
het lichtje had ik even niet gezien
maar hij is er nog steeds
ik kijk op
kijk je aan
en zie je waterige ogen
een traan over je wang
niet wetend dat die traan voor mij was
voor dat kleine stille meisje
dat zo groot kan lijken
de ogen worden duidelijker
ik zie nou een mooie engel
met mooie vleugels die me laten lachen
even me verdriet vergeten,
me vertellen
hoe gezellig het kan zijn
ik kijk je weer aan
en zie een lach op je gezicht
die zegt
wees niet bang
alles komt goed
we lopen samen verder
het regent al minder
we zien zelf een regenboog
ik voel de warmte
dat je om me geeft
je het echt meent
de engel vliegt weer naar huis
ik kom weer terug zegt ze
maar in mijn hart
is ze nooit weggeweest