Alleen
Hier op deze lenteavond
Aan een waterkant
Waar de stilte overheerst
En de zon langzaam verdwijnt
Zwijg ik samen met de wereld
Zoek ik mijn aanhorigheid
Wat betekend voor mij veelheid
Wanneer is het genoeg
Wie vertelt mij waar ik sta
En zal ik eeuwig dankbaar zijn
Niet dat ik niet beter weet
't is maar wat ik wil
Alleen dat, dat is het niet
En anders wil ik ook niet
Blijven zoeken zonder vinden
Nooit de waarheid raken
Stilstaand water zonder bodem
Is al wat ik nu zie
Ergens diep van binnen
Waart een stil gestalte
Die alleen aan 't sterven is
Langzaam en met tegenzin
Onbaatzuchtigheid is schoonheid
Een reine ziel een schoon gelaat
Verdrinken is al wat ik kan
Omdat vechten niet meer gaat
Ik ben al veel te lang op zoek
Naar iets dat ik niet kan beschrijven
En waarvan ik weet dat, als beschreven
Ook gevonden is
© G.J. Sterenborg (07-06-2004)
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Woensdag, juni 09, 2004 08:01 |
| Wanneer je niet mer zoekt, ook als je het gevonden hebt, ben je inderdaad 'dood'. In één woord: 'Prachtig!' Liefs / sunset |
|
| Supermuis.: | Woensdag, juni 09, 2004 02:06 |
| zalig neergeschreven... weet precies waar je het over hebt... Wie zei ook alweer, zoek en je zal vinden.... Knuffel van supermuis... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gevoelig | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 09 juni 2004 | ||
| Thema's: | ||