In een zee van vermoeide tranen
zocht ik woedend mijn weg door
hoge golven van pijn en verdriet
vaak was ik de weg kwijt maar
steeds kwam ik weer terecht in
de palm van een leidende hand
tot ik weer kabbelde in het water
op een deining van rust en kracht
ik hoopte de overkant te bereiken
doch de natuur is sterk en ik zwak
een draaikolk van gevoelens heeft
mij onverwachts meegenomen naar
het diepste punt van de zwarte zee
daar waar mijn laatste hulpkreet klonk
voor de machteloosheid mij verdronk.
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 16 juni 2004 | ||
Thema's: |