De zon schijnt fel in mijn ogen
Ik sla ze neer
En kijk vervolgens in een frons
Naar hoe jij vertrouwlijk
In het gras zit
Je bent niet bang van ons
Maar bent openlijk en vrij
Je vraagt wat rond en jouw
Hoofd dat nog steeds niet rood is
Geeft aan dat je je veilig voelt
Je vraag reikt zelfs mij
En je knikt instemmend
Bij mijn antwoord
Je blik dwaalt verder de kring af
Totdat water rondspat en de
Jongens met je stoeien
Daar in het zonlicht, in het gras
Je blauwe shirt kreukt
En steekt fel af bij de rode wangen
Die je inmiddels gekregen hebt
Ik hoor je lachen
En ik zie heel even
Die twinkeling in je ogen
Dit is wat je wou
Gelukzaligheid
Zulke momenten zijn zeldzaam
Zoals hier in het zonlicht, in het gras
Ik kijk om me heen
En zie gezichten
Vrolijk en enkele afwezig
Ik zucht en leun achterover op mijn handen
Een paar mensen aan de overkant
Kijken vreemd naar ons
Ik kijk terug
En zie hen hoofdschudden
En begrijp hun onbegrip
Ik kijk de andere kant op en zie hem staan
De zoemer klinkt in de verte
En hij roept ons bijeen
Langzaam trekken we onszelf omhoog
Uit het nog vochtige gras
En we lopen terug
Er wordt nog wat water gegooid
Maar het is voorbij
En de twinkeling is weg
Sommigen rennen over straat
Alsof ze blij zijn dat ze terug mogen
Onbezonnen vrijheid
Ze genieten met volle teugen
Terwijl ik diep nadenk
En bedenk dat dit de laatste keer was
ik kijk naar haar
en zie de problemen
op haar gezicht staan
ze kijkt donker
ook naar hem
en hij kijkt terug
hij gebaart en zij volgt hem
niets is veranderd...
*****
de hij in dit gedicht is mijn docent natuurkunde