Leeftijd/vader
Als ik verdriet heb om mijn vader
En ze vragen me wat er is
Kijken ze me aan of ik gek ben
En begrijpen niet dat ik hem nog mis
Het verdriet slijt met de tijd
Maar verdwenen is het dus niet
Sommige dagen van het jaar
Voel ik juist extra mijn verdriet
Als ik denk aan alles wat hij mist
En ook als ik in de spiegel kijk
Voel ik me soms verdrietig
Want ik weet hoeveel ik op hem lijk
Hij werd slechts achtendertig jaar
Dit jaar bereik ik die leeftijd ook
Alleen zal ik nog rondwandelen
En is hij opgegaan in rook
Dat vind ik een raar idee
Ouder worden dan mijn vader was
Want op die jonge leeftijd
Begint je echte leven pas
Liefs,
Tommie3993: | Vrijdag, juli 02, 2004 18:44 |
‘t Verdriet om je vader, is wat ik intens zie, in ’t gedicht. “Men” snapt dat niet, ’t is hun beperking, zie het maar in dat licht. Immers, “de tijd heelt alle wonden”…., een vaak geslaakte kreet Ach, een mens is maar een mens, Lana, niet dat je dat vergeet Voor “men” dan een opmerking, zonder een vorm van bemoeienis De ontbering van ouderlijke wijsheid, ervaring.., er zijn, als Pa, is wat ‘k zelf ook mis Echter , en dat hoop ik voor jou ook, |
|
sunset: | Vrijdag, juli 02, 2004 08:07 |
S c h i t t e r e n d e verwoording van stil verdriet en gemis. Liefs / sunset |
|
Duifje: | Vrijdag, juli 02, 2004 07:21 |
Hoeveel jaren er ook verstrijken, er zullen altijd momenten blijven dat je hem zo erg mist, dat je verlangt dat hij er nog zou zijn In jou hart zal hij eeuwig verder leven |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 02 juli 2004 | ||
Thema's: |