En nu steeds meer en meerder
Toen, eerst gescheiden nog door glas,
blikken zich mengden, wisten wat was,
het rood van liefde die ontwaakte
Elk voor zich, in 't stilstaan van de tijd,
van elke nieuwe morgen, toen al, geen spijt,
herkende wat in droom altijd beloofd
En toen, bij 't eerste moeizaam afscheid,
een kus die duurde meer dan eeuwigheid,
de tijd ons tijdelijk uit elkander schreef
dreven gouden avondwolken in stervend zonnelicht
In koude van december, tranen op mijn gezicht,
nam ik je lach voor immer met me mee
Toen, reeds toen, of was het al veel eerder
hield ik van jou, en nu steeds meer en meerder
leeft het besef dat ik je niet meer missen kan.
**********
sunset 03-7-2004
**********
Lesley-Ann: | Dinsdag, juli 27, 2004 16:52 |
Prachtig gedicht om kippenvel van te krijgen Liefs Lesley-Ann | |
*zwarte schaduw*: | Zaterdag, juli 03, 2004 19:45 |
dit is pas echt iets wat je kan definiëren als poëzie, echt heel mooi!! kuSs XXX |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 03 juli 2004 | ||
Thema's: |