Ik zie in mijn spiegelbeeld
een gelaat verbleekt en oud
met rimpels vol droefheid
een gezicht vermoeid van strijd
fronsend door vele vragen
die steeds blijven spoken
ogen kijken donker en leeg
een verbeten trek om de mond
ik schrik van mijn spiegelbeeld
en laat de tranen stromen
ik kijk nog een laatste maal
en breek mijn spiegelbeeld
de scherven diep verborgen
ik kies voor eenzaamheid
er is geen weg meer terug.
Boudaatje: | Zondag, juli 18, 2004 19:18 |
wat veel pijn in jouw gedicht...weet je een spiegelbeeld toont je enkel wat je zien wil...daarom kijk ik bvb niet meer in de spiegel. Een weg is er altijd, je ben hoogstens ff van het pad gegleden, eenzaamheid zal jou nog meer van het pad doen glijden, laat mensen je helpen je de weg terug naar het pad te wijzen. dikke knuffel |
|
will hanssen: | Zondag, juli 18, 2004 12:28 |
Heel mooi geschreven! Op mijn site heb ik een sprookje wat ook als titel "spiegelbeeld" heeft....lees het maar eens..ben benieuwd wat je daar van vindt. Liefs, Will |
|
michris: | Zondag, juli 18, 2004 11:05 |
als we ons spiegelen in en aan elkaar, wordt de weg minder lang..en lopen we samen weer terug naar waar we willen zijn... liefs, michris |
|
*** Lanaatje37***: | Zondag, juli 18, 2004 09:43 |
er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden... liefs, Lia |
|
christina: | Zondag, juli 18, 2004 09:31 |
jawel robijntje er is wel een weg een weg is er altijd blijf zoeken en kwijn niet weg jij hebt het in je lieverd om het spiegelbeeld te veranderen dikke knuff speciaal |
|
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 18 juli 2004 | ||
Thema's: |