Dikke tranen rollen over mijn wangen,
ze belemmeren me het zicht.
Op de radio speelt een romantisch lied,
ze zon schijnt eveneens haar gouden licht.
Ik kan de waterlanders echter niet verstoppen,
zelfs mijn neus loopt ervan.
Zakdoeken helpen hier echt niet,
de natuur kan er wat van.
Mijn gemoed wordt er niet beter op,
mijn hoofd begint te draaien.
Het wordt me allemaal een beetje te veel,
mijn handen beginnen letterlijk te graaien.
Even op de tanden bijten,
dan is ze weer over, die bui.
Waarom moet er in spaghettisaus,
toch ook altijd weer verse ui?
margot: | Dinsdag, juli 20, 2004 23:31 |
hehe eric,was me da schrikken man...maar is wel lekkerrrrrr ;-) liefs,margot |
|
*** Lanaatje37***: | Zondag, juli 18, 2004 22:34 |
grinnn.. een lach op mijn gezicht... bril dragen helpt ook... hahaha liefs, Lia |
|
susy: | Zondag, juli 18, 2004 21:54 |
hij is leuk, had eigenlijk iets anders verwacht maar ik heb een glimlach op mijn mond vooral bij het laatste stukje. echt een leuk gedicht | |
Auteur: Eric Van Aelst | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 18 juli 2004 | ||
Thema's: |