mijn tranen onbedwongen ,
laten vallen op het kussen ,
van zacht satijn .
langzaam kleurt het rood .
het is helemaal door gedrongen .
je krijgt het er niet meer uit .
gevoelens hard ingestampt ,
met littekens wordt het afgesloten.
afgebrokkelde stukken komen,
weer bij elkaar.
en zorgen voor een stroom ,
onbedwongen tranen .
zorgen die niet gaan .
proberen me vast te houden .
in dit web van onverwerkte gevoelens.
ik kijk in de spiegel .
met geprikkel in me ogen .
hopend iets anders te zien .
maar helaas lukt het me niet .
ik krijg niks anders te zien ,
dan mijzelf als reflectie.
onbedwongen tranen ,
kleuren mij rood
en maken mij verward =( .