Elke keer opnieuw maak in dezelfde fout,
ik denk dat ik beter men mond houd.
Misschien ben ik je nu kwijt,
sorry voor alles, weet dat het mij spijt.
Ik hoop dat je mij kan vergeven,
dat ik verder mag gaan in je leven.
Dat je me niet alleen laat in deze kou,
jij, waar ik zo van hou.
Ik heb gewoon zoveel angst je te verliezen,
angst dat je een ander gaat kiezen.
Daarom stel ik zoveel vragen
en zeg ik zoveel verkeerde dingen.
Ik weet niet meer wat ik zelf moet beginnen.
Ergens zou ik liever willen gaan,
dan kwets ik niemand meer
en is ook de pijn in mij gedaan.
En jou leven en dat van anderen
zou gewoon verder kunnen gaan…
Wat zou nu het beste zijn voor ons allemaal?
Opgeven of verder blijven bestaan?
* Kweet ik maak veel fouten maar het spijt me echt :'-(*