vanmorgen
bijna de knoop door gehakt
bijna gezecht dat je het maar uit moest zoeken
bijna gezecht dat we moesten stoppen
en toen kwam jou reactie
en toen kwam de steek door mn hart
en toen kwamen de tranen in mijn ogen, voor het eerst voor jou
toen besefte ik dat het te laat was
ik kan er niks meer tegen doen
het is er al
ik ben verliefd
en dat maakt mij kwetsbaar en bang
en dat gevoel maakte mij dat ik je weer smste
ik smste je dat het me speet
waar ik eigenlijk echt spijt van had op dat moment....?
ik had spijt van de dingen die JIJ deed
en niet van de dingen die IK deed...
en toch zei ik sorry...
omdat ik dat van jou wilde horen...