Sta eens even stil in alle zuiverheid.
Bij een mooie bloem die bloeit.
Zo mooi in haar eigenheid.
Voor ons opgegroeid.
Al lang geleerd, om van de kleine dingen te genieten.
De dingen van elke dag.
Die andere allang niet meer merken,en achter zich lieten.
Een spontane glimlach.
Bewonderderend naar een boom die al eeuwig staat.
Die de wereld ziet veranderen.
Maar niemand die nog kijken gaat.
Enkel kleine kinderen.
Zij kijken naar zijn hoog gewelf.
Volwassenen meestal niet.
Die kijken naar hun zelf.
En dat is niet wat het leven bied.
Steeds verlangen we meer en meer.
En is dat wat het werkelijke leven is.
Kijk rondom je al is het maar voor één keer.
De aarde is zo mooi,en geen gevangenis.
Geniet met volle teugen van zijn pracht.
Alles is met zoveel liefde gemaakt.
Maar door de maatschappij verkracht.
Alles kan veranderen als wij onze hebzucht hebben gestaakt.
En weer in liefde kunnen leven.
Maar dat zeg ik maar.
Want wat kan een klein mensje geven.
Dan even protest in het openbaar.
Diane