Ik probeer me voor te stellen…
Ik probeer me voor te stellen
hoe je lacht, hoe je rent, hoe je praat,
hoe je tegen de muur aangeleund staat…
Maar dat kan ik niet,
Omdat je niet eens echt voor me bestaat..
Ik probeer me voor te stellen
hoe je eet, hoe je werkt, hoe je slaapt,
hoe je loopt over straat…
Maar ik heb geen beeld van jou
Begrijp je dit nou?
Geen bewegend gezicht
Geen oogjes gevuld met licht
Alleen lettertjes dansend door elkaar
Ik ben verliefd
Is dit nu vals of helemaal waar?!
Ik ben overvol
van een jongen in een computer
ben ik nu gek of helemaal dol?
Ik tel de dagen af
Dan mag ik terug naar school
Dan heb ik vast geen tijd meer om gedichtjes te schrijven
Zal de twijfel ons misschien dan wel uit elkaar drijven?
Het doet wel ontzettend goed
Zo diep om iemand te geven
Want daarvoor zijn we hier tenslotte
Ben benieuwd wat ik met jou nog ga beleven…
Lieve groetjes,
Elisabeth.