ik weet het niet..
ik voel me raar..
ik voel me vreemd..
ik ben onzeker..
dat komt allemaal door jou..
door wat jij me hebt gezegt..
jou w0orden..
uit jou mond..
zeiden tegen mij.. dat ik er niet uitzag..
dat je je dood schaamde v0or mij..
dat deed me pijn..
dit is nu al de zoveelste keer..
dat je die w0orden spreekt..
en tekens als je dat zeght..
ga ik van binnen een stukje meer dood..
maar jij..
jij ziet het niet..
want met mijn zelfgemaakte masker..
doe ik alsof het me niets doet..
mama..
heb je nou eght niet in de gaten dat ik langzaam..
aan het vergaan ben..
mam..
'jah wat nou weer zie je niet dat ik aan het werk ben!'
die kinderen daar op die klote sch0ol die schelde naar me..
'eigen schuld.. nix van aantrekken'
maar mama.. ik heb zown pijn..
'gvd stel je niet aan en ga weg.. ik werk..!'
=(
huilend ren ik naar mijn kamer..
en ik pak mijn mes..
ik begin te krassen..
ik kan het niet meer aan..
het word me allemaal teveel..