O kleine depressie, hoe is uw oorsprong?!
Het is moeiljk uit te leggen des te makkelijker het is om het te beschrijven. Een sluier die het gemoed verblind en je laat verlangen naar diep gehuil of een mijmerend gesprek. De fantasie creeert slechts nog stilte, de meest ongewenste van alle dromen, lippen preken de korste zinnen en het hart slaat zijn slapste slag. Enkel het hoofd weet waarin het zich begeeft en het lichamelijk gebrek blijkt opeens een spiegel voor de geest. Zelfspot verandert in zelfkritiek; vertrouwen in wanhoop, voor de meest geoefende lezer staat het in mijn ogen beschreven , ik moet de ogen sluiten om zijn volle glorie te mogen aanschouwen.. maar niets ter wereld, niets binnen de grenzen van het oneindige, bestaat er een heerlijkere waas dan die van herstel. De vingers voelen nog de artestieke somberheid van het leven terwijl je ogen nieuwe boekdelen openen..
f.