handen die me groeten
moet ik de zegeningen tellen
die de tijd aan mijn verblijf
geregen heeft heb ik eigenlijk
wel ooit bewust geleefd
handen die me groeten
de verwondering in ontmoeten
ogen die in liefde naar me keken
ben ik kleine dingen soms vergeten
waren ze niet van belang of
plakte ik ze achter het behang
laat ik de balans opmaken
van de dingen die me raken
samenzijn staat bovenaan
daar ben ik altijd voor gegaan
strelen koesteren en beminnen
straalt bij mij intens van binnen
elkaar tot mensen maken in
ontdekken van talent en gaven
die in vrijheid te beleven dat had
ik zo graag aan iedereen gegeven
wil melker
09/09/2004
la mama: | Maandag, september 13, 2004 20:00 |
schiterende,mooie balans wil;-) liefs |
|
Godvader: | Donderdag, september 09, 2004 18:22 |
Dit gedicht heeft me echt geraakt, heel mooi in elkaar gezet | |
*** Lanaatje38***: | Donderdag, september 09, 2004 17:37 |
prachtige wens van een mooi mens.. liefs, Lia |
|
Paul de Bruyn: | Donderdag, september 09, 2004 17:21 |
Jij kan dat, als je 't maar wil 't Zijn keuzes die je maakt... laat 't niet enkel bij pogingen tot.. liefs Paul |
|
will hanssen: | Donderdag, september 09, 2004 16:55 |
Prachtig geschreven, Wil! maar het is nog niet te laat hoor...en blijf zo door dichten alsjeblieft. Liefs, Will |
|
Fri..: | Donderdag, september 09, 2004 13:43 |
Wat een prachtig gedicht opnieuw weer wil, Schitterend gewoon.. En ja, we kijken nog wel eens snel over de kleine dingen heen , volgens mij.. en zoals mensen onder mij al zeggen, je kan nog veel van je leven maken, en je geeft om mensen dus laat inderdaad die vraag maar even zitten? Liefs, Fri.. |
|
wijnand.: | Donderdag, september 09, 2004 10:10 |
Je eigen wereld doorbreken kan moeilijk zijn doet me een beetje aan autisme denken dit gedicht Prachtig gedicht |
|
Bieke: | Donderdag, september 09, 2004 09:15 |
Een gedicht met zoveel inhoud, gewoonweg prachtig. Liefs Bieke, |
|
sunset: | Donderdag, september 09, 2004 09:04 |
Ach wil, ik ben, zoals je weet, al meer dan gelukkig met je schitterende gedichten. Liefs / sunset |
|
Raira: | Donderdag, september 09, 2004 07:59 |
samennzijn staat bovenaan en dan vraag je je af heb ik wel bewust geleefd ach... als ik dit zo lees zie ik een mens voor me die alles in zich heeft en die anderen weet te raken dus laat die vraag maar rusten je kunt er alles nog van maken elke seconde elke dag die je weer wordt gegeven kun je vanaf nu nog met hart en ziel beleven prachtig dit gedicht wil.....echt prachtig liefs Raira |
|
*anneke*: | Donderdag, september 09, 2004 07:51 |
geven en nemen zou in balans moeten zijn, een heen en weer gaande stroom van liefde en aandacht... gevoel van onmacht druppelt er doorheen... liefs, namasté, An |
|
Diane: | Donderdag, september 09, 2004 07:02 |
Weer een prachtig gedicht Wil maar soms zijn de mensen te blind om het te merken.Ieder in zijn eigen wereldje Liefs Diane | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 09 september 2004 | ||
Thema's: |