Ik voelde je tranen huilen
Liet je schuilen in mijn hart
Waar jij toch weer opgaf
Heb ik telkens je hoop weer gestart
Ik gaf je mijn gedachten als thuis
Voelde jou pijn dwars door mijn ziel
Deed alles om je vast te houden
Toen jij weer in het duister viel
Maar jij vond het denk ik niet nodig
Om je iets aan te trekken
Van alle liefde die ik je gaf
Liet je mij maar de harde waarheid ontdekken
Toen je zei dat het je niets kon schelen
Hoorde ik niets; ik zag alleen de blik in je ogen
Je hebt niet zomaar mij
Maar mijn hart bedrogen
Wicked Soul: | Zondag, september 12, 2004 22:24 |
Is die iemand lieve jou niet waard!!! Naha, lekker pech voor hem of haar. ;) :p Fictie dan misschien, maar zowww echt geschreven. Prachtig, lieverd. Nog maar eens. Liefs, -Lien.- |
|
jenny-x: | Vrijdag, september 10, 2004 10:08 |
mooi neer gezet. kan niets anders zeggen. liefs jenny-x |
|
Luijkx: | Vrijdag, september 10, 2004 08:01 |
Krijg helemaal kippenvel van dit gedicht! Heel mooi geschreven, echt waar! En heel blij dat het fictie is! Liefs, Laura |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 09 september 2004 | ||
Thema's: |