Acht jaar met z'n drieen op scouting gezeten
die tijd zal ik nooit meer vergeten
We deelde samen geluk en verdriet
elkaar laten staan deden we nooit niet
Maar ik ging werken en van scouting nam ik afscheid
maar jullie twee wilde ik niet kwijt
We beloofde elkaar vrienden te blijven voor het leven
blijven afspreken en elkaar nooit opgeven
Miranda die elke dag beleefde met een lach
die van alles het positieve inzag
Nomi met anorexia, niet meer willen eten
maar als wij samen waren kon ze dat alles vergeten
Maar meteen toen ik van scoutin ben gegaan
zag ik nooit meer jullie naam in mijn mailbox staan
Ik probeerde jullie nog vaak op te bellen
maar er was niets belangrijks meer om te vertellen
Ik bleef mailen, in de hoop iets terug te krijgen
maar jullie bleven beide zwijgen
We groeide uit elkaar, onze vriendschap zei stop
ik bleef proberen, maar nu geef ik het op
*Acht jaar lang zaten we bij elkaar op scouting, muts, muts & muts werden we genoemd, we deelde alles en waren altijd bij elkaar en alles is nu over, alleen omdat ik van scouting af ben gegaan? We beloofde vrienden te blijven, maar waarom stuurde jullie dan nooit een mailtje terug of belde jullie nooit terug? Blijkbaar is het nu over... Ik zal jullie nooit vergeten, Mir en Noomster!*