Met een warme glimlach schijnt de zon
Stralend naar de straten
Luchten trillend van de hitte
Die stil de schaduw laten bewegen
Maar onder dit tafereel van warmte
Ligt een hel verborgen
Mensen vonden eens hun thuis
Waar alles nu leeft in een levenloze morgen
De bloedrood gestolde straten
Vertellen hun ijzingwekkend verhaal
Met kippenvel gillende stemmen
Als verstilde echo's door het oorlogskabaal
Ruine's van ineengestorte huizen
Stenen badend in het stofrode zand
Ergens ligt nog vergeten speelgoed
Van een kind, gestorven aan zijn moeders hand
Flashback van gemeen marcherende soldaten
Elke vrouw verstijfd van angst
Het meegesleurde kind in tranen door verkrachting
Zij, slechts lachend om hun vangst
De schoten weerklinken nog door de stilte
Van een geweer, gedrukt in de handen van een kind
Die daarmee gedwongen zijn ouders vermoordde
Door tranen van angst en liefde verblind
-De oorlog heeft zichzelf weer bevredigd-
-Net als de zon, die nooit het schijnen vergat-
-Maar de stralen kunnen geen warmte meer bieden-
-Aan het verkilde hart van een dode stad-
Elisar: | Zondag, oktober 24, 2004 19:48 |
Gewelgig Prachtig Onwijs Supper!!! wow lost_angel! |
|
gothicangel: | Woensdag, oktober 13, 2004 10:43 |
dit gedicht raakt me echt heel diep het is zo ontzettend mooi en klinkt zuiver van alle kanten echt heel erg veel bewondering voor jou |
|
Wicked Soul: | Zaterdag, oktober 09, 2004 22:29 |
-tranen- Oh, Dani... Je schrijft echt zo pakkend, zo raak. Dit is ontzettend diep en ontroerend. Pijnlijk, maar prachtig. Hug, -Lien.- |
|
Nijnepijn: | Woensdag, oktober 06, 2004 22:37 |
geweldig gedicht prachtig.. knuffel, -Janine |
|
Auteur: Mysticelfje | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 06 oktober 2004 | ||
Thema's: |