Opgesloten
het leven is soms saai,
dan wil ik er mee kappen,
dan denk ik why?
kan niemand dat nou snappen?
dan voel je je opgesloten als in een grote kooi,
en ben ik vast besloten,
dat wil ik niet,
zo'n leven is niet mooi.
dan wil ik in de regen,
lekker nat, doorweekt,
niemand houd me tegen,
dat gevoel is niet gefaked.
maar nu niets meer te dichten,
want dit maakt geen vrolijke gezichten.
(dit gedicht is geschreven door Michelle ten Veen, ik heb het voor haar geplaatst omdat ze zelf geen abbonement wil.)
Hans Winter: | Donderdag, oktober 07, 2004 23:02 |
dichten is om diepgang niet te verliezen met donker om je heen, opdat je eens verlicht je richting kiest. laat de regen je maar raken, groetje, hans |
|
Auteur: lisaa dubbeldam | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 07 oktober 2004 | ||
Thema's: |