nu bladeren tapijten
ik liep de eeuwen terug
zag wat jij me hebt gegeven
voelde steeds intenser leven
in wat echt belangrijk was
steeds is er brood
omdat de wilde granen groeien
jouw korenbloemen bloeien
als mijn lichtpunt in de tijd
maar nu de bladeren tapijten
en de wind zijn kleuren vaagt
voel ik het diep menselijke spijten
omdat de nacht het licht verjaagt
zo cirkelt dood om leven
dat seizoenen kent, het brood
dat nu gebakken is blijft zon die
zomers ook het koren heeft verwend
wil melker
27/10/2004
NooR: | Woensdag, oktober 27, 2004 18:53 |
Spijt hoort er bij, heeft het altijd al gedaan. Spijt is zo mooi omdat het scheurt. Het spijt me. Echt waar, ook al weet ik niet helemaal wat. Kus, Noor. |
|
Diane: | Woensdag, oktober 27, 2004 18:07 |
Even gewandeld door het bladeren dek. Krakend onder mijn voeten. Verleden op een hoopje klaar om verwerkt te worden, nieuwe humus.Leven en dood en weer herboren worden. Prachtig Diane | |
Black Lord: | Woensdag, oktober 27, 2004 13:14 |
je dicht stil gelezen wil en in stilte bewonderd waarom word ik steeds stil als ik je dichten lees wil soms voel ik een traan en soms voel ik een lach maar ik lees je elke dag een hart in blauwe koren ooit geboren treurt op de dag dat hij je dichten niet meer zal horen je bent bijzonder in je woorden een dichtende wonder Warme groet Wim Black Lord |
|
Raira: | Woensdag, oktober 27, 2004 10:49 |
Ik wil wel delen in het brood krijg een hongerig gevoel niet om een gevulde maag maar ik lees een dieper doel je woorden bakken dagelijks weer nieuw brood voor me... blijf jij maar bakken Wil dan blijf ik wel consumeren liefs en een fijne dag Raira |
|
psych: | Woensdag, oktober 27, 2004 10:10 |
heel mooi,het tekent het leven ,,,liefs,,,psych,,, |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Suus | ||
Gepubliceerd op: 27 oktober 2004 | ||
Thema's: |