besmeurd maar toch onaangedaan
ik zag je schoenen staan
besmeurd maar toch
onaangedaan wachtend op
de stap waar ze voor gaan
je hebt ze uitgeschopt
je voeten weggestopt
in het geitenwol van sokken
zachtheid en hun warmte lokken
we lopen niet meer paralel
voeten kennen nu de wegen wel
en gaan hun eigen gang
niet bang om uit de pas te lopen
jij bent geschoeid en schrijdt
al in een andere werkelijkheid
de zonnigste manier om elkaar weer
te ontmoeten blijft toch op blote voeten
wil melker
28/10/2004
aseos: | Vrijdag, oktober 29, 2004 00:33 |
ik dacht ik kom ook weer eens aanwaaien! Leuk om te zien dat sommige dingen hier gewoon niet veranderen...Wederom mooie woorden | |
juffie: | Donderdag, oktober 28, 2004 13:13 |
En vervolgens gaat een ieders fantasie hiermee op de loop...geweldig gedicht. | |
Raira: | Donderdag, oktober 28, 2004 12:08 |
Op blote voetenlopen en heerlijk buiten de pas ja dan voel je ineens hoe knellend dat schoeisel was ik vind het weer een prachtig toe(pas)selijk gedicht maar ga nu niet naast je schoenen lopen liefs raira |
|
psych: | Donderdag, oktober 28, 2004 09:04 |
het werkelijke ,dat is echt,,,mooi gedicht,,,,liefs,,,psych,,, | |
Diane: | Donderdag, oktober 28, 2004 07:47 |
Liever op blote voeten. Die sokken prikken me te erg. Liefs Diane | |
Lia : | Donderdag, oktober 28, 2004 07:42 |
love is in the air... maar eh... ok geitewollensokken dan |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Goony | ||
Gepubliceerd op: 28 oktober 2004 | ||
Thema's: |