bloemen die we bloeiden
zeg me wie je bent
je ogen sluimerden verlangen
ik bleef er jaren hangen
maar heb je nooit gekend
je vocht om eindelijk
jezelf weer te vinden
was drempelloos in openen
en zult je nooit meer binden
je hebt mijn tuin gezien
de bloemen die we bloeiden
er zijn er meer misschien waar
jij ook in zou kunnen groeien
Kom zeg me wie je bent
dan kan de zon weer schijnen
je kunt niet zo verdwijnen
jouw zinnen passen bij de mijne
wil melker
13/11/2004
NooR: | Zondag, november 14, 2004 21:04 |
Dat doe je goed, Wil. | |
Fortune: | Zaterdag, november 13, 2004 15:41 |
Heel mooi neergezet zeg.. Elke strofe 1 voor 1 pakkend.. SChitterend.. liefs, Samantha |
|
Paul de Bruyn: | Zaterdag, november 13, 2004 11:23 |
Laatste strofe...verdomd mooi... blijven verlangen...zo schrijf je 't mooist... liefs Paul |
|
Fri..: | Zaterdag, november 13, 2004 10:36 |
Schitterend weer Wil, inderdaad hunkerend, vragende liefde.. Ik vind je gedicht echt mooi. Liefs, F. |
|
psych: | Zaterdag, november 13, 2004 09:04 |
mooi neergezet,vragende liefde,,,,liefs,,,psych,,, | |
Diane: | Zaterdag, november 13, 2004 08:38 |
Prachtig gedicht, hunkerend naar iets wat niet meer is. Liefs Diane | |
Lia : | Zaterdag, november 13, 2004 08:28 |
passende zinnen... half woord.. prachtig weer.. liefs, Lia |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 13 november 2004 | ||
Thema's: |