aan handen en voeten gebonden
leeft zij haar bestaan
hoe moet het nu verder.... voortaan
niets om van te houden
het leven niet te vertrouwen
alleen maar werken en plicht
een toekomst beeld zonder licht
dus maak los die banden
ontdek met voeten en handen...
zodat je een andere weg kan gaan
en weer vrij in het leven kan staan
gelukkig slaat het niet op mij dit gedicht
ik leef in het licht
zit vol levensdynamiek
en weet....
ieder mens is uniek
juffie: | Donderdag, december 02, 2004 12:05 |
In deze fictie toon je dat er uitzicht kan zijn. | |
lommert: | Donderdag, december 02, 2004 12:05 |
ieder mens is uniek....zo is het maar net...met bewondering gelezen xxliefs willem |
|
Bieke: | Donderdag, december 02, 2004 09:35 |
Fictie mooi geschreven al zijn er mensen die ik ken die zo dus echt moeten leven Liefs Bieke, |
|
sunset: | Donderdag, december 02, 2004 09:19 |
Gelukkig :=). Liefs / sunset |
|
mugje: | Donderdag, december 02, 2004 08:45 |
Heel mooi geschreven. Voor velen herkenbaar denk ik LUV YA XXX je mugje XXX |
|
Lia : | Donderdag, december 02, 2004 06:34 |
gelukkig fictie... mooi dicht.. | |
erje: | Donderdag, december 02, 2004 01:17 |
met fictie zijn je gedichten toch een stuk kouder lees liever je warme liefdesgedichten maar toch goed geschreven hoor liefs erje |
|
Peter van der Linden: | Donderdag, december 02, 2004 01:09 |
Erg droevig dit gedicht, maar voor jou gelukkig fictie. Voor velen helaas werkelijkheid. Slaap lekker, Liefs, Peter. |
|
Auteur: Annemieke van der Ven | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2004 | ||
Thema's: |