langzaam
krijgt de gedachte
vorm
gevoel?
soms
identificeer ik
me met het onbewuste
verbaasd
vraag ik me dan af
wie ben ik?
wat zijn mijn doelen?
waar is mijn gevoel?
wat zijn mijn driften?
wat zijn mijn neurosen?
wat zijn mijn angsten?
naar wie is mijn woede?
voor wie zijn mijn tranen?
mezelf?
of jij?
sorry voor de
psychopoëzie
in optima!
antwoorden
diep weg
als altijd
“je moet je nooit
identificeren met het onbewuste,
om te voorkomen dat je een dwaas wordt”
meer steun
dan theorie
meer troost
dan waarheid
meer gevoel
dan wetenschap
meer vlees en bloed
dan esoterie
neem afstand
observeer het onbewuste
intelligent bewust
van mezelf - voor mezelf
moge
de Goden ons
bij staan
of wie dan ook