geknakte vleugel
mijn vleugels zijn geknakt
te zware last getild
dacht mensen te kennen
wij hebben het zo niet gewild
kijken in donkere nachten
voelbaar ons gemis
beseffen dat mijn wens
er gewoonweg niet meer is
sterren fonkelen hoopvol
en hoop doet toch leven
ik wil je bedanken
voor alles wat je hebt gegeven
erje: | Donderdag, december 23, 2004 01:37 |
ik vind je gedicht wel mooi maar Peter en Janny denken er meer van te weten en dat betwijfel ik weer haha liefs erje |
|
Raira 2: | Woensdag, december 22, 2004 22:29 |
mooi gedicht en die boodschap is wel duidelijk liefs Raira |
|
psych: | Woensdag, december 22, 2004 21:14 |
geweldig,,,wel droevig,mooi,,,liefs,,,psych,,, | |
Luijkx: | Woensdag, december 22, 2004 21:11 |
Sluit me bij Janny en Peter aan! Liefs en dikke knuffel! |
|
Peter van der Linden: | Woensdag, december 22, 2004 20:34 |
Mooi Lia. Hij zal vast wel weten, dat je van hem houdt. Liefs, Peter. |
|
Lieverdje: | Woensdag, december 22, 2004 20:33 |
Weer zeer schitterend verwoord! Liefs |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: artemis | ||
Gepubliceerd op: 22 december 2004 | ||
Thema's: |