bloedend vlees van open gereten wonden
het stollen bouwt een dijk van zeer
als zwarte rozen kleuren
nou,dan weet ik het niet meer
maar toch is er een roos van zwart
die kan bloeien zonder kleur
gedragen wordt die roos door schoonheid
want waarheid kent geen haat
verminkt met geknapte vleugel
ontwijkt ze met een sprong,
het toekomst en 't verleden
zoals alleen een maharishi het kon
maar deze dagen ,dragen vroeger
ja,ook naar hem,die is gestolen
van zijn aller mooiste kind
en nu zijn rust,in haar nabijheid vindt
,,,Psych,,,
Esther Sharita: | Donderdag, december 23, 2004 18:13 |
Erg mooi! Liefs mij |
|
hiljaa: | Donderdag, december 23, 2004 14:29 |
ik denk dat sommige die de waarheid kennen juist wel beginnen te haten!!! zeeer mooi gedicht! liefs---hiljaa--- |
|
Lia : | Donderdag, december 23, 2004 13:08 |
vreemd dat ik me nu ontzettend aangesproken voel in dit dicht...:-) mag ik je heel erg bedanken voor al die mooie oh zo ware woorden?.. Ik had het niet beter kunnen verwoorden.. je raakt me er mee... liefs, Lia | |
Sunflower Ria: | Donderdag, december 23, 2004 12:10 |
prachtig mooi verwoord stil van heel stil omarm maar het lieve kind in jezelf als een roos die openbloeit, groeien zal en verder openbloeien gaat, en het lieve kind in jezelf zal dan met een prachtige bos rode rozen liefdevol voor je staan liefs en dikke knuffel kusxxx Sunflower Ria |
|
Peter van der Linden: | Donderdag, december 23, 2004 11:01 |
MOoi weer. Maar zwart is toch ook een kleur? Groetjes, Peter. |
|
Lieverdje: | Donderdag, december 23, 2004 09:31 |
Weer zeer schitterend maar ook weer zo verdrietig verwoord! Geef je nog maar eens een troostknuffel! Denk aan jou! Liefs |
|
sunset: | Donderdag, december 23, 2004 09:29 |
Schitterend verwoord. Liefs / sunset |
|