de wind blaast mijn kijken,ondoorzichtig
door ' t uitgestrekt polder landschap
het grauw van de kleuren
is als nevel zo treurig
het kwelder landschap oogst zijn overwinning
met krijsende meeuwen van geluk
in het als zwart getekend grijze water
doemt langzaam de eerste rijsdam op
het vergezicht der verbeelding speel mij parten
'k zie mensen baden in winters tenue
als glimmende ogen als sterren weerkaatsen op het vlakke zeewater
mijn vergezicht is mijn uitkijk toren
een oude zeesleper,en een tjalk
bevolken het eens zo drukke vissers haven
die,als tijd kon spreken,zijn woorden sprak met tranen,,,
,,,Psych,,,
Lieverdje: | Zondag, januari 02, 2005 10:43 |
Zeer prachtig verwoord! Liefs |
|
Sunflower Ria: | Zondag, januari 02, 2005 00:03 |
prachtig mooi,de uitkijktoren,en het vergezicht over zee ach, zoveel zoveel, stil van wonderlijk stil van liefs en knuffel kusxxxx Sunflower RIa |
|
Esther Sharita: | Zaterdag, januari 01, 2005 13:09 |
Mooi, Liefs mij |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: artemis | ||
Gepubliceerd op: 31 december 2004 | ||
Thema's: |